پیر مرد

پی نوشت: من به اندازه ی این پیرمردی که تو عکسه دلتنگم و دلگیر!  

 هیچ اتفاق خاصی رخ نداده است . . . ۳ روز و ۳ شبه که هر وقت می خوابم کابوس میبینم! نمیدونم چرا . . .

ترک کرده

آخرین برگ پاییز ساقه اش را رها کرد و در هزارپیچی نادیدنی رقصان به استقبال سیاهی زمین رفت...

چطور رهایم کردی؟ آیا بازتاب پنهان تاریک ترین اندیشه هایم تو را ساخته اند؟

رزها در میان انگشتانم رنگ می بازند...چگونه نگاهم را در پس غبارِ سیاه خاکستر گم کردی؟...

آنچه را لمس نتوانم کرد از برای من نیست، همچو ابر های سرگردان گردباد اندیشه هایم، همچو

سرمای شکننده‌ی انگشتان ظریفت، همچو آتش روان تماس لبهایت...

نفهمیدم

اتاقم بوی گل یخ می داد.ساعت شاید 10 یا 11شب بود.خیلی ساده دیگه نه کوچه ای بود نه دچاری...اتاق سرد شد و من نفهمیدم این سرما از کجا...ساعت تیک تاک کرد و سرمای اتاق رفت ... و من فراموش شدم...

۱۲ بهمن(مخالف)

  روی پیراهن تو می نویسم وطن   و از تن تو در می آورم 

                                                                        سپهر

من .....

توانستم همه را به شخصیتم متقاعد کنم 

                                              همه را....همه، به جز خودم...
 

این روزها هیچ حالم خوب نیست

کاش لااقل اینان می دانستند٬

که من دیگر حتی در خوابهایم هم رویا نمی بینم٬

صدای تو ...

_{^{دلتنگی هایم تمام شدنی نیستند}}

_{^{و چشمان تو ...}}

_{^{همیشه یادآور روزهای خوبند}}

_{^{غرق در سکوتم ...}}

_{^{آنقدر که توانایی بازگویی را از دست داده ام !}}

_{^{دلتنگم برای تو ..}}

_{^{برای آن شهامتی که داشتم ...}}

_{^{برای کلام عشق ..}}

_{^{و برای خودم  دلتنگم}}

_{^{آشکارا میخندم}}

_{^{پنهانی گریه میکنم}}

_{^{و هیچکس نمیداند چگونه هنوز غرق میشوم..}}

_{^{غرق میشوم درون وجود پر تلاطمت ..}}

_{^{درون تمام هستی ات ...}}

_{^{درون آن نگاه سنگین و پر معنا}}

_{^{آن نگاه ساکت و آرام ...}}

_{^{آن صدای خشمگین آن شب}}

_{^{و دوباره آرام ...}}

_{^{و شهامت از دست رفته ی من}}

_{^{بعد از شنیدن ..}}

_{^{و خالی شدن  برای لحظه ای}}

_{^{احساس امنیت کردن برای دقیقه ای}}

_{^{پرسش آرام تو ..}}

_{^{و انکار من ..}}

_{^{و نگفتن دلتنگی هایم}}

_{^{و شهامت از دست رفته ی من}}

توهم

توهم شیرینیه این که فکر کنی آدمها میفهمنت !

.

.

.

 واقعیت تلخش اینه که آدما اگه براشون توضیح بدی چه مرگته هم نمیفهمنت !

انتظار

چه انتظار عجیبی؟

عجیب تر که چه آسان نبودنت شده عادت

چه بی خیال نشستیم،نه کوششی ،نه 

وفایی ،فقط نشسته وگفتیم:

خدا کند که بیایی 

                                                                                              سپهر

!!!!

میخواستم یه چیزی بگم .............

                         نتونستم!!