realistic

گاهی فرصتی به دست می‌آورم که دوست داشتنم را، هم تمرین، هم مرور کنم. دوست داشتن برای من یک حس، یک اتفاق مهم، جذاب، لطیف، از دست رفتنی و سخت به دست آوردنی‌ست.  

من آدمی هستم که هم به خوم و هم به طرف مقابلم یادآوری می‌کنم که این لحظه محدود است، پس باید لذت برد.

هرگز نفهمیده‌ام که این بیدار نگه داشتن ذهن در کنار ریتم عاشقانه‌ی دلی، لذت را بیشتر کرده یا مخدوش کرده، اما لااقل این دل‌خوشی را دارم که احمقانه غرق در جاودانگی آن چیزی نشده‌ام که می‌دانم ابدی نیست.اعتراف می‌کنم که گاهی به شدت حسود و آرزومند این احمقانه‌گی بوده‌ام، اما خیلی تردید دارم که کسی که چشمش را آگاهانه یا ناآگاهانه رو به آینده‌های فروکش کرده می‌بندد، بلد باشد لذت وافرتری ببرد. 

پس لااقل خودم را این‌طور دل‌خوش می‌کنم که آگاه نگه داشته شدن ِ ذهن شاید ابزاری باشد برای درک بهتر لذت لحظه.  

.   

   

مکث:و من بی استثنا در کنار همشون چنین سوالی رو شنیدم: که فکر میکنی سالهای دور من چه شکلی شده باشم!؟  و یا : تو خیابون من رو ببینی چیکار میکنی!؟  و یا : جملاتی با این مفهوم . . . !!! و هیچ کس نگفت دوست داری اسم بچمون چی باشه! 

و این القاعات فکری من بود روی پارتنر هام.