ساعت قلابی

کاش من یک ساعت  

داشتم در دستم. 

بعضی از شبها , در 

آرزویش هستم.     

 پول یک ساعت را , 

  من ندارم اما, 

 روی دستم گاهی, 

   میکشم عکسش را .

                                   کوک و بندش را هم , 

                                    میکشم با دقت. 

                                    خنده ام می گیرد, 

                                    خودم از این ساعت. 

                                                                      روز و شب دارم من 

                                                                      ساعتم را بر دست. 

                                                                      حیف از این ساعت که 

                                                                      صبح تا شب خواب است 

                                                                                                                 مثل این خودکارم, 

                                                                                                                 ساعت من آبی ست. 

                                                                                                                  دوستم می گوید : 

                                                                                                                  (( ساعتت قلابی ست )) 

                                   من کمی از حرفش,

                                   می شوم ناراحت. 

                                   خودم آخر روزی, 

                                   می خرم یک ساعت.

شعری از کودکی

پی نوشت: حتما تو هم از این ساعت ها داشتی!

مکث: و من هنوز هم ,  یه ساعت واقعی ندارم