نقطه ... سر خط.

بهار که آمد، لباس کهنه‌ یاد تو را از تن درآوردم و یادگاریهایت را در جعبه‌ای بسته بندی کردم و با وسایلهای اضافی خانه، ته انباری گذاشتم.
تقویم سال جدید را که باز کردم، یادی از تو نکردم و بی اعتنا به تو سر سفره هفت سین نشستم. موقع خواندن دعای تحویل سال، طبق عادت هر سال برایت دعا نکردم. انگار خیلی چیزهای مهم‌تر از تو داشتم که برای آنها دعا کنم.

 

نمی‌دانم شاید هنوز هم باور نکنی که تو را از دفترچه خاطراتم بیرون کرده‌ام. شاید هنوز هم ته دلت فکر‌ می‌کنی دوستت دارم و طمع دوباره دیدن مرا بکنی... شاید هم آنقدر برایت بی‌ارزش شده‌ام که حتی لحظه‌ کوتاهی هم به من فکر نمی‌کنی. نمی‌دانم... خودت بهتر می‌دانی چه بودی و چه هستی. فقط از این خوشحالم که تو در هر حالی که باشی، از زندگی من بیرون رفته‌ای و من دیگر چشم انتظار بازگشت یک مسافر نیستم. درختان که جوانه زدند، تازه فهمیدم که زندگی هنوز جریان دارد و دنیا هنوز زنده‌ است.

نقطه ... سر خط .
تو را برای همیشه از خانه قلبم بیرون کردم. برو و دیگر در نزن. اینجا دیگر جایی برای تو نیست.... به دنبال مجنون خود باش که من لیلای دیگر می‌خواهم...

                                                                                             نامه های بی نشان

                                                                                                     امضا  ۰۰۳

کدپستی اختصاصی من : سمنان 175_35145 ( همینو که بنویسی به دستم میرسه )