حالا قد کشیدی دیگه

در میان درد های منقطعی که مادر می کشـیـد،

در هجوم شادی ِ آمدنت،

در ممتد قدم هایی که بر داشتی - آرام آرام - از بطن مادر تا بطن زندگی ،

درهمه این ها،

آمدنت جاری بود. 

دست های پدر دنیا شد و پاهای کوچکت ، پا به دنیا گذاشتنـــد.

پی نوشت: و اون روز بارونی بود آسمون  و هر سال مثل همیشه منم منتظر اومدن بارونم .......

            و تو تموم این سالها سعی کردم مثل آسمون باشم , آبی . وسیع , سر به زیر و سخت