بیچارگی از سر و روی فیلمتان میبارید یا نداشتی.....!

 از آخرین باری که بابت نوشته هام در ستون گاهنامه سیاسی اجتماعی دانشگام سین جین شدم تصمیم گرفتم دیگه ننویسم ولی باز دلم طاقت نداد.

مثل بیچاره های و گشنه های افریقایی که دنبال ماشین آب میدوند دنبال ماشین بدوند برای رساندن نامه و شاید دریافت کمکی هر چند ناچیز؟

. 

. 

. 

و حالا تو مهندس 

آنی را که باید نداشتی مهندس…

 

دیشب مستند انتخاباتی احمدی نژاد به کارگردانی جواد شمقدری پخش شد. 

مستندی که بیچارگی و درماندگی از سر و رویش میبارید. اکثر فیلم بجای پرداختن به برنامه های آینده پر بود از صحنه های سفر های استانی و دویدن مردم پشت سر ماشین رییس جمهور. البته عجیب هم نبود. وقتی واقعا حرف و برنامه ای برای گفتن نباشد باید فیلم را به یکجوری پر کرد. 

آیا شان مردم ما اینه؟ واقعا شان مردم ما اینه که مثل بیچاره های و گشنه های افریقایی که دنبال ماشین آب میدوند دنبال ماشین بدوند برای رساندن نامه و شاید دریافت کمکی هر چند ناچیز؟

رسم مردانگی اینه که سهم و حقشان را ازشان دریغ کنید و با منت به خودشان صدقه بدهید؟ این صحنه های حقارت بار سند محبوبیت شما بود؟ 

. 

. 

. 

و حالا تو مهندس 

ولین برنامه میر حسین موسوی را در تلوزیون ندیدم. با یک روز تاخیر از اینترنت نگاه کردم و … در یک کلام این مهندس کسی نیست که رای من را بگیرد. هیچ حرف و نکته  تازه ای در کار نبود. فقط کلی گویی هایی که اگر چشمانت را میبستی میتوانستی سخنران را هر کسی تصور کنی!لطفا نگویید که تلوزیون است و چنان و بهمان و محدودیت! 

نخیر مهندس! من به سفارش و حمایت خاتمی و مانتو و روسری گلدار همسرتان رای نخواهم داد! حداقل سعی میکنم از بین گزینه هایی که به اجبار پیش رویم قرار دادند به کسی رای بدهم که صریح تر حرف بزند و به خواسته هایم نزدیک تر باشد.

هنوز تا انتخابات  چند روزی مانده و هر تغییری ممکن است. اما این مهندس , آنی نبود که توقع داشتم. آنی را که باید نداشتی مهندس… 

نداشتی